W południowej części Zaniemyśla zobaczymy kościół p.w. św. Wawrzyńca. Wybudowany w stylu neogotyku romantycznego, w latach 1840-1842. Fundatorami byli Józef i Laura Jaraczewscy, konsultantem wystroju wnętrza był Edward Raczyński

Pierwotny kościół parafialny był drewniany, o sześciu ołtarzach, postawiony w dzisiejszym parku proboszczowskim. Uposażony został przez Pomianów – może Doliwów – z pewnością w XII wieku. Patronem kościoła był św. Wawrzyniec, w latach 1467 i 1566 św. Mikołaj, w 1629 św. Wawrzyniec, w 1667 św. Wawrzyniec i św. Mikołaj, później św. Wawrzyniec. Dekretem J. Em. Kard. Prymasa od 8.IV.1965 roku, drugą Patronką kościoła parafialnego w Zaniemyślu jest Matka Boża Nieustającej Pomocy. Do ww. kościoła (drewnianego) przybudowano w roku 1631 murowaną kaplicę, pod którą znajdowała się zakrystia. W kaplicy nad zakrystią znajdował się ołtarz św. Wawrzyńca. Po jednej stronie znajdowały się ołtarze: św. Izydora i Niepokalanego Poczęcia NMP. Po stronie przeciwległej były ołtarze: św. Mikołaja i św. Krzyża. Jak wynika z akt wizytacji, kościół św. Wawrzyńca był w roku 1777 bardzo zniszczony. W roku 1801 Józef Jaraczewski sporządził testament, w którym przeznaczył legat na budowę nowego kościoła. Po procesach ze spadkobiercą Jaraczewskiego, Heliodorem hr. Skórzewskim, ks. Rybicki 1.V.1840 roku poświęcił pierwszy kamień fundamentów, a budowę nowego kościoła ukończono w 1842 roku. Drewniany kościół w parku proboszczowskim rozebrano w roku 1840. Pozostała jedynie murowana kaplica, zamieniona w 1864 roku na grobowiec Skórzewskich i Potulickich. W kaplicy znajdował się ołtarz NMP. W czasie II wojny światowej okupant rozebrał kaplice, a z części materiału pozostałego po rozbiórce zbudowano przy probostwie salę, która później służyła jako kapliczka i salka katechetyczna. Dziś jest to pomieszczenie parafialne, które służy Społecznemu Ognisku Muzycznemu w Zaniemyślu.

Nowy neogotycki kościół parafialny konsekrował w roku 1905 Ks. Bp. Edward Likowski, wówczas sufragan poznański, a później Arcybiskup gnieźnieńsko - poznański. Ozdobą zewnętrzną kościoła jest piękna fasada z mozaikowym medalionem Matki Bożej Bolesnej. Napis ogłasza fundatorów kościoła: "Józef i Laura Jaraczewscy wznieść kazali". Nad budową kościoła czuwali: ks. Antoni Rybicki i Edward hr. Raczyński. Józef Jaraczewski podarował w dowód dozgonnej przyjaźni w roku 1815 Edwardowi Raczyńskiemu w dożywocie wyspę na jeziorze zaniemyskim. Na tej wyspie w depresji duchowej Edward Raczyński odebrał sobie życiu w dniu 20.I.1845 roku. Wobec wielkich zasług dla Kościoła i Ojczyzny pochowany został przy kościele zaniemyskim. Nad grobem postawiono pomnik spiżowy, wykonany przez współpracownika Raucha, twórcy pomników Mieszka I i Bolesława Chrobrego w Złotej Kaplicy Bazyliki Poznańskiej. Postać kobieca na pomniku ma przypominać żonę Edwarda Raczyńskiego – Konstancję z Potockich. Wyjaśnia to napis: "Żona pilnuje tymczasem zwłok męża i błaga modlitwy dla niego". Wnętrze kościoła zdobią – w poważnej części przeniesione z dawnego rozebranego:

• krucyfiks z I poł. XVI w., drewno polichromowane (szkoła lokalna),
• dwie kropielnice przy wejściu kościoła, późnogotyckie, z białego piaskowca w kształcie kielichów,
• chrzcielnica barokowa z końca XVIII w., drewno polichromowane,
• figura św. Stanisława Bpa i M. z II poł. XVIII w., drewno polichromowane,
• w bocznej zakrystii rzeźbione drzwi ze starym zamkiem, relief, renesans, poł. XV w., prowadzące do chrzcielnicy,
• przy balustradzie chóru rzeźby: św. Joachima i św. Anny,
• obrazy:
  1) Św. Wawrzyniec – malowany na drewnie,
  2) Madonna – na płótnie, duży – z Paradyża,
  3) Sen św. Józefa – na płótnie – z Paradyża,
  4) Madonna z Dzieciątkiem – na płótnie,
  5) Wskrzeszenie Piotrowina – z kaplicy grobowej Skórzewskich,
  6) Św. Juda Tadeusz – na płótnie.
• ołtarze:
  1) główny: Św. Wawrzyniec (z boku figury św. Floriana i św. Kazimierza),
  2) boczny lewy: Matko Bożej Nieustającej Pomocy,
  3) boczny prawy: św. Krzyża.
• dzwon z 1950 roku, średnica dolna 91 cm, 175 kg.